ไทรย้อย
ไทรย้อย
ชื่อพื้นเมือง : ไทร ไทรกระเบื้อง
ชื่อสามัญ : Golden Fig, Weeping Fig
ชื่อวิทยาศาสตร์ : Ficus
Benjamina L.
ชื่อวงศ์ :
Moraceae
ด้านนิเวศวิทยา
มีถิ่นกำเนิดจากประเทศอินเดียและภูมิภาคมาเลเซีย
ลักษณะทางพฤกษศาสตร์
ลำต้น
เป็นลำต้นเหนือดิน ตั้งตรงได้เอง ผิวลำต้นหยาบขรุขระ เห็นข้อปล้องไม่ชัดเจน ต้นอ่อนสีน้ำตาล ต้นแก่สีเหลืองแกมน้ำตาล มีน้ำยางขุ่นสีขาว
ใบ
เป็นใบเดี่ยว ใบอ่อนสีเขียวแกมเหลือง ใบแก่สีเขียวแก่ ขนาดแผ่นใบกว้าง 3.7 เซนติเมตร ยาว 7.4 เซนติเมตร ใบเรียงสลับระนาบเดียว
แผ่นใบรูปไข่ ปลายใบเรียวแหลม โคนใบรูปลิ่ม ขอบใบเป็นคลื่นเล็กน้อย tyh.00
ผล
เป็นผลแห้ง
เปลือกแข็งเมล็ดเดียว ผลอ่อนสีเขียว ผลแก่สีน้ำตาล ผลรูปกลม แตกเปราะง่าย
เมล็ด
มีเมล็ดจำนวน 80 เมล็ดต่อผล
ด้านสรรพคุณ
-รากไทรย้อยมีสรรพคุณเป็นยาแก้กาฬโลหิต
(รากอากาศ)
-รากอากาศมีสรรพคุณบำรุงโลหิต
แก้ตกโลหิต (รากอากาศ)
-รากใช้เป็นยาแก้กระษัย
(อาการป่วยที่เกิดจากหลายสาเหตุ ทำให้ร่างกายเสื่อมโทรม ซูบผอม ปวดเมื่อย
โลหิตจาง) (รากอากาศ)
-รากนำมาต้มกับน้ำกินเป็นยาบำรุงน้ำนมให้สมบูรณ์
(รากอากาศ)
-ช่วยแก้อาการท้องเสีย (รากอากาศ)
-ใช้เป็นยาขับพยาธิ (รากอากาศ)
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น