ข่อย
ข่อย
ชื่อพื้นเมือง : กักไม้ฝอย, ซะโยเส่,
ส้มพอ, สะนาย
ชื่อสามัญ : Siamese rough
bush, Tooth brush Treo
ชื่อวิทยาศาสตร์ : Streblus asper Lour.
ชื่อวงศ์ : Moraceae
ด้านนิเวศวิทยา
เกิดตามป่าเบญจพรรณทั่วไป
ลักษณะทางพฤกษศาสตร์
ข่อย เป็นไม้ยืนต้นขนาดเล็ก - กลาง สูง 5-15 ม. ไม่ผลัดใบ ลำต้น ค่อนข้างคดงอ มีปุ่มปมอยู่รอบๆต้น
หรือเป็นพูเป็นร่องทั่วไป อาจจะขึ้นเป็นต้นเดียว หรือเป็นกลุ่ม แตกกิ่งต่ำ
กิ่งก้านสาขามาก เปลือกสีเทาอ่อน เปลือกแตกเป็นแผ่นบางๆ มียางสีขาวเหนียวซึมออกมา
ใบเป็นใบเดี่ยวเรียงสลับมีขนาดเล็ก รูปใบรีแกมรูปไข่กลับ กว้าง 2 - 3.5 ซ.ม. ยาว 4 - 7 ซ.ม. เนื้อใบค่อนข้างหนา
ผิวสากเหมือนกระดาษทรายทั้งสองด้าน ดอกเป็นช่อสีขาวเหลืองอ่อน ออกตามปลายกิ่ง
ดอกเดี่ยวแต่รวมกันเป็นกระจุก ดอกเพศผู้และเพศเมียอยู่ต่างดอกกัน ผลสดกลม เมล็ดมีขนาดโตเท่าเมล็ดพริกไทย
มีเนื้อเยื่อหุ้ม ผลแก่จัดจะมีสีเหลือง ซึ่งมีรสหวาน นกจะชอบกินผลข่อย
ด้านสรรพคุณ
-กิ่ง ใช้ในการแปรงสีฟันได้ แต่ต้องทุบให้นิ่มๆก่อน
-เปลือก
สามารถรักษาแผล แก้ท้องร่วง ดับพิษภายใน
-ยาง
มีน้ำย่อยชื่อ milk (lotting
enyme) ใช้การย่อยน้ำนม
-ราก สามารถนำมารักษาแผลได้
-เมล็ด
นำมารับประทานเป็นยาอายุวัฒนะได้ และทำให้เจริญอาหาร
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น