เตยหอม

เตยหอม


ชื่อพื้นเมือง     :  เตย, ต้นเตย, ใบเตย ,เตยหอมใหญ, หวานข้าวใหม้
ชื่อสามัญ        : Pandom wangi, Pandanus
ชื่อวิทยาศาสตร์  : Pandanus amaryllifolius Roxb.
ชื่อวงศ์          :  Pandanaceae
ด้านนิเวศวิทยา
ถิ่นกำเนิด ประเทศไทย และแถบประเทศมาลายู
ลักษณะทางพฤกษศาสตร์
ลำต้น
เตยหรือเตยหอม เป็นพืชใบเลี้ยงเดี่ยว มีลำต้นทรงกลม และเป็นข้อสั้นๆถี่กัน โผล่ขึ้นมาจากดินเพียงเล็กน้อย โคนลำต้นแตกรากแขนงออกเป็นรากค้ำจุนหรือเรียกว่า รากอากาศ ลำต้นสามารถแตกหน่อเป็นต้นใหม่ได้ ทำให้มองเป็นกอหรือเป็นพุ่มใหญ่ๆ ที่รวมความสูงของใบแล้วสามารถสูงได้มากกว่า 1 เมตร
ใบ
ใบเตย แตกออกเป็นใบเดี่ยวด้านข้างรอบลำต้น และเรียงสลับวนเป็นเกลียวขึ้นตามความสูงของลำต้น ใบมีลักษณะเรียวยาวเป็นรูปดาบ ปลายใบแหลม สีเขียวสด ใบชูเฉียงแนบไปกับลำต้น แผ่นใบเป็นมัน กว้างประมาณ 2-3 เซนติเมตร ยาวประมาณ 30-50 เซนติเมตร แผ่นใบ และขอบใบเรียบ แผ่นใบด้านล่างมีสีจางกว่าด้านบน มีเส้นกลางใบลึกเป็นแอ่งตื้นๆตรงกลาง ใบนี้ส่งกลิ่นหอมตลอดเวลา เพราะมีน้ำมันหอมระเหย และสาร ACPY
ด้านสรรพคุณ

แก้อาการเป็นไข้
ช่วยให้ร่างกายสดชื่น ช่วยฟื้นฟูร่างกายจากอาการบาดเจ็บหรือหลังจากการหายป่วย
แก้อาการท้องอืด อาหารไม่ย่อย
แก้ร้อนใน
แก้กระหายน้ำ

ความคิดเห็น

โพสต์ยอดนิยมจากบล็อกนี้

ช้อนเงินช้อนทอง

เข็มพิกุล

ไทรเกาหลี