ประดู่
ประดู่
ชื่อพื้นเมือง : ดู่บ้าน , ประดู่บ้าน ประดู่ลาย อังสนา, สะโน
ชื่อสามัญ : Burmese Rosewood, Andaman Redwood, Amboyna Wood
ชื่อวิทยาศาสตร์ : Pterocarpus
indicus Willd
ชื่อวงศ์ : leguminosae
ด้านนิเวศวิทยา
ถิ่นกำเนิด
มาเลเซีย แถบทะเลอันดามัน มัทราช และ อ่าวเบงกอล พม่า ไทย
ลักษณะทางพฤกษศาสตร์
ไม้ต้น ขนาดกลางถึงขนาดใหญ่ สูงถึง 25 ม. ผลัดใบก่อนออกดอก เรือนยอดรูปคล้ายทรงกระบอก ยอดอ่อนมีขนปกคลุมเล็กน้อย เปลือกนอกสีน้ำตาลเทา หนา แตกหยาบๆ เป็นร่องลึก
ใบ
ใบเรียงสลับ ใบประกอบแบบขนนกปลายคี่
ใบย่อยเรียงตัวแบบสลับจำนวน 7-13 ใบ
ใบย่อยรูปไข่ รูปรีหรือรูปขอบขนาน กว้าง 3-6 ซม. ยาว 4-13
ซม. โคนใบมนหรือค่อนข้างแหลมหรือ oblique ปลายใบแหลม
ขอบใบเรียบ โคนก้านใบมีหูใบ 2 อันเป็นเส้นยาว ผิวใบมีขนสั้นๆ
ปกคลุมด้านท้องใบมากกว่าด้านหลังใบ ก้านใบอ่อนมีขนปกคลุมเล็กน้อย
ดอก
ดอก
ดอกช่อแบบช่อกระจะ
ออกที่ซอกใบหรือปลายกิ่ง โคนก้านมีใบประดับ 1-2 อัน รูปรี
กลีบเลี้ยง 5 กลีบ ติดกันเป็นถ้วยสีเขียว ปลายแยกเป็น 2
แฉกอันบนจาก 2 กลีบติดกัน อันล่างจาก 3
กลีบติดกัน กลีบดอก 5 กลีบ สีเหลือง แกมแสด
ลักษณะกลีบเป็นรูปผีเสื้อ (papilionaceous) เกสรเพศผู้ 10
อัน ก้านชูอับเรณูติดกันเป็น 2-3 กลุ่ม
เกสรเพศเมีย 1 อัน
ผล ผลแห้งแบบ samaroid รูปกลมหรือรีแบน
ขอบมีปีกบางคล้ายใบโดยรอบ แผ่นปีกบิด เป็นคลื่น ผิวมีขนละเอียด
เส้นผ่านศูนย์กลางผล 4-8 ซม. มี 1 เมล็ด
ด้านสรรพคุณ
-เปลือกต้นมีรสฝาดจัด มีสรรพคุณเป็นยาบำรุงร่างกาย
(เปลือกต้น)
-แก่นเนื้อไม้ประดู่ มีรสขมฝาดร้อน
มีสรรพคุณเป็นยาบำรุงโลหิต บำรุงกำลัง บำรุงธาตุในร่างกาย (แก่น)
-แก่นเนื้อไม้ใช้ต้มกับน้ำกินเป็นยาแก้ไข้
แก้พิษไข้ (แก่น) ส่วนรากใช้เป็นยาแก้ไข้ แก้พิษไข้ (ราก)
-แก่นเนื้อไม้ใช้ต้มกับน้ำกินเป็นยาแก้เสมหะ
(แก่น)
-ใบนำมาตากแห้งใช้ชงกับน้ำร้อนเป็นชาใบประดู่
นำมาดื่มจะช่วยบรรเทาอาการระคายคอได้ (ใบ)
-ผลมีสรรพคุณเป็นยาแก้ท้องร่วง
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น